Iskander_De roman van Alexander den  Groote (Eerste boek)

 

Deel 1 bestaat uit 37 hoofdstukken.

 

Auteur: Louis Couperus

Pagina's: 187

Jaar van uitgifte: 1920

Genre: Roman

 

Samenvatting

 

In 2013 was het 150 jaar geleden dat Louis Couperus geboren werd.

Uit het Verzameld werk van de schrijver deel 42: Iskander. De roman van Alexander de Grote.

 

Iskander (1920) is de laatste roman die Louis Couperus heeft geschreven.

Hij werkte een heel jaar lang in Den Haag aan dit omvangrijke boek over Alexander de Grote (356 – 323 v. Chr.) en deed veel onderzoek in de Koninklijke Bibliotheek.

 

In het boek volgen wij Alexander en zijn Griekse leger op hun veroveringstocht door het Oosten om wraak te nemen op de Perzen.

In eerste instantie lijkt de roman de zelfde weg op te gaan als 'Xerxes', met uitgebreide beschrijvingen van legermanoeuvres.

 

Dit verandert echter snel, zodra de Perzische koning Dareios op de vlucht is geslagen en zijn moeder, vrouw en kinderen in handen van Alexander vallen.

Traditioneel werden dergelijke familieleden direct ter dood gebracht, maar Alexander behandelt hen juist met respect.

In de ogen van zijn Griekse vrienden is dit een ernstige fout, het eerste teken dat hun leider zich teveel met het veroverde land identificeert.

 

De koninklijke vrouwen, evenals de rituelen van het Perzische hof, hebben een bijna hypnotiserende werking op de grote veroveraar.

Daarmee zet Couperus het verhaal meteen op scherp: aan de ene kant de bijna niet te stillen honger van Alexander naar nieuwe veroveringen, aan de andere kant zijn gevoeligheid voor indrukken en individuen.

 

In deze beginperiode is Alexander nog een ongecompliceerde held, met een innemende persoonlijkheid.

Naarmate hij langer in het Oosten verblijft verandert hij in een hautaine heerser, die zich vervreemdt van zijn vroegere vrienden.

 

In Iskander worden adembenemende massa-scènes afgewisseld met intieme close-ups.

Het verhaal wordt voortgestuwd door de innerlijke onrust van Alexander.

 

Couperus heeft deze ambitieuze roman met grote zelfverzekerdheid geschreven, opbouw en uitwerking zijn perfect.

 

Terwijl hij met het boek bezig was, vroeg hij kennissen met een militaire achtergrond om de passages over veldslagen kritisch te lezen.

Of zij iets hebben bijgedragen aan de volgende beschrijving van een falanx* is helaas onbekend.

 

*) Falanx

Klassieke Griekse soldaten werden niet alleen gevreesd vanwege hun wapens en uitrusting, maar ook door de formaties waarin ze vochten.

De belangrijkste was de 'falanx'.

Hierbij werden de soldaten opgesteld in rijen van meestal acht tot tien man.

De eerste linie beschermde zichzelf door hun schilden bij elkaar te houden.

De gesloten, rechthoekige formatie van zware infanterie rukte vervolgens langzaam maar zeker op als één man.

De lansen recht vooruit, klaar om iedere vijand op hun pad te verpletteren.