Monus en de vliegende schotels
Auteur: A.D. Hildebrand
Pagina's: 104
Jaar van uitgifte: 1953
Genre: Jeugd
Monus – serie
Fragment uit het boek:
'Peinzend keek de professor naar de Man van de Maan, terwijl de ruimtekist grote cirkels beschreef boven Schiphol en plotseling zei de professor:
"Een ding vraag ik me af . . . hoe doen we dat met Monus?
Hij heeft geen pas en geen enkel ander papier ..
"O, niet zijn hele erg,” zei Monus.
"Ik gebruiken mijne piepuit, ik mij maken hele onzichtbaar en dan ik komen aan achter jelui.
Jij altijd zeker weten, Andree, ook als zien jij mij niet . . . ik blijf achter jou.”
"Dat is best,” antwoordde de professor tevreden.
Harm gaf de mannen bevel, zich schrap te zetten en even later vloog hij recht op een van de landingsbanen af . . . hij minderde zo veel mogelijk snelheid en weldra maakte hij een goede landing.
Het duurde niet lang, of het ruimteschip kwam tot stilstand, niet ver van het restaurant op Schiphol.
Harm veegde zich tevreden het zweet van het voorhoofd en zei:
"Alsjeblieft!
We zijn weer thuis!
Als ze hier nu maar goed op ons ruimteschip letten . . .”
"Dat zullen ze wel vasthouden op Schiphol,” zei de professor, "daar kan je op rekenen.”
"Waar is Monus? ” vroeg Harm verwonderd.
"Hier zijn,” kwam een diepe stem van achter uit het ruimteschip, maar toen Harm niets zag, begon hij te lachen en meteen zei hij:
"O ja . . . natuurlijk . . . hij heeft zijn piepuit gebruikt . . .”